«90-ականների սեքս-սիմվոլ՝ Օլգա Այվազյանի շռնդալից վերադարձը»
Լինում ա չի լինում մի Օլգա Այվազյան ա լինում: Ընդհանրապես մարդ կամ լինում ա, կամ չի լինում, իսկ ինքը համ լինում ա, համ չի լինում...սկզբում կար, հետո կորավ, հիմա էլի կա: Ի՞նչ սեքս-սիմվոլ...
ի՞նչի վերադաձավ, էն էլ շռնդալից... քի՞չ էին մուտանտները, քի՞չ էին լիլիթիկները ու միհրանները, քի՞չ էր կլկլոցը, քի՞չ էր պլագիատը, քի՞չէին էժանագին զիբիլ երգերը... ախր նա ո՞վ ա, որ մի հատ էլ շռնդալից վերադառնա...ինչքա՞ն կարելի ա դեգրադացիայի ենթարկել էս ազգին, այ մակրոմոլեկուլներ...
Հողաթափիկ ինֆուզորիաների ժամանակները երբ ա՞ վերջանալու...
Ես արդեն կասկածում եմ, որ մենք 3000 տարվա մշակույթ ենք ունեցել:
Սրա շռնդալից վերադարձը, լյա-լյա-լյա, ժու-ժու-ժու երգը, մեկնաբանություններում եմ դնում:
Եկել ա մշակույթը փրկելու...
